هنر داستان نویسی فرشید خیرآبادی در نوع قلم زنی، ساختار ذهنی و باورهای محلی از غلامحسین ساعدی، صادق چوبک و هوشنگ گلشیری تأثیر پذیرفته اما در ساختار نوشتن و گفتار، شخصیت پردازی، تیپ سازی، توصیفات و شکل سازی –همچون آنچه در یک ویدئو دیده می شود- جز نویسندگانی است که به سبک داستان نویسی Flash Fiction ، Micro Narratives و Sudden Fiction می نویسد. گفتنی است او از اولین داستان نویسان مدرن علمی-تخیلی زبان پارسی به شمار می آید.

سبک داستان پردازی

وِی در داستان نویسی همچون سبک شعرش گرایشِ افراطی به نوشتن سورئالیستی دارد و معتقد است تنها در چنین فضایی و با چنین حالات روانی می توان اثری اصیل Original آفرید.

او از روش های داستان نویسی آمریکایی بهره می گیرد و با شناخت دقیق مخاطب مدرن و زمان اندک او برای خوانش داستان، از تکنیکی در داستان گویی استفاده می کند که به مخاطب اجازه دهد در کمترین حجم گفتار هدف داستان را دریابد و خواننده را در اندیشه پردازی وارد کرده و در فضای تفکر بعد از خوانش رها کند از این رهگذر برای داستان پایانی باز در نظر گرفته تا خواننده مدتی درگیر مفهوم بماند و داستان بی درنگ پس از پایانِ خوانش تمام نشود. در سبک او، به جز ایجاز و کم گویی تلاش شده وضعیت و موقعیت ها با استفاده از توصیف محیط -همچون ویدئوی در حال نمایش- به خواننده منتقل شود.